Ertuğrul Özkök neden hep kaybediyor?
Arada o kadar fark var ki; “nifak” kelimesi ağzımdan çıksa kendi kulağım duymaz. Erdoğan referandumdan kesin bir zaferle çıktı.
GAZETECİLER.COM
Ertuğrul Özkök bugüne kadar oy verdiği siyasi partilerin hiç seçim kazanamadıklarını itiraf ediyor...
Bu arada patronu Aydın Doğan'ın, "hata yaptığını hissettiğinde bahane arama, nerede hata yaptığını sor kendine" deyişini hatırlatıyor ve yanlış yaptığı noktaları sorguluyor...
İlkokuk ikiden terk babası her seçimde kazanan (muhafazakâr) partiye oy verirken kendisinin doçentlik düzeyine gelmiş bir seçmen olarak niçin hep kaybeden partileri tercih etmiş olabileceğini araştırıyor...
Sonuç mu?..
Yazısından bir bölüm okuyun o halde...
Bugünkü yazıma, az farkla evet çıksaydı “Nifak Anayasası”, az farkla hayır çıksaydı sadece “Nifak” diyecektim.
Arada o kadar fark var ki; “nifak” kelimesi ağzımdan çıksa kendi kulağım duymaz.
Erdoğan referandumdan kesin bir zaferle çıktı.
Dünkü Hürriyet’in manşetini çok sevdim.
“İkinci Balkon Konuşması”
Birincisini çok beğenmiştim; çok umutlanmıştım. Lakin umutlarım boşlukta kalmıştı.
Hep diyorum ya; ben iflah olmaz bir iyimserim. Bu defa yine umutlandım.
Başbakan Erdoğan bir konuşmasında “Biz kimsesizlerin kimsesiyiz” demişti.
O cümleyi çok sevmiştim.
İçimdeki ses şimdi de şunu söylüyor.
“Birileri de kaybedenlerin kimsesi olsun.”
Sahillerin, fifty-fifty’lerin, boykotların, hayırların, hayat tarzları konusunda endişe duyanların, yargı konusunda derin kaygıları olanların...
O kim olmalı?
Elbette önce, “kimsesizlerin kimsesi” olanlar...
Tabii; “Hayır” deyip de öyle düşünmeye devam edenler; onlar da seslerini özgürce duyurabilmeye devam etmeli.
Eğer yüzde 58, Türkiye’de değişimin, dönüşümün, demokratikleşmenin dönüm noktasıysa;
Özkök'ün yazısının tamamını
Ertuğrul Özkök bugüne kadar oy verdiği siyasi partilerin hiç seçim kazanamadıklarını itiraf ediyor...
Bu arada patronu Aydın Doğan'ın, "hata yaptığını hissettiğinde bahane arama, nerede hata yaptığını sor kendine" deyişini hatırlatıyor ve yanlış yaptığı noktaları sorguluyor...
İlkokuk ikiden terk babası her seçimde kazanan (muhafazakâr) partiye oy verirken kendisinin doçentlik düzeyine gelmiş bir seçmen olarak niçin hep kaybeden partileri tercih etmiş olabileceğini araştırıyor...
Sonuç mu?..
Yazısından bir bölüm okuyun o halde...
Bugünkü yazıma, az farkla evet çıksaydı “Nifak Anayasası”, az farkla hayır çıksaydı sadece “Nifak” diyecektim.
Arada o kadar fark var ki; “nifak” kelimesi ağzımdan çıksa kendi kulağım duymaz.
Erdoğan referandumdan kesin bir zaferle çıktı.
Dünkü Hürriyet’in manşetini çok sevdim.
“İkinci Balkon Konuşması”
Birincisini çok beğenmiştim; çok umutlanmıştım. Lakin umutlarım boşlukta kalmıştı.
Hep diyorum ya; ben iflah olmaz bir iyimserim. Bu defa yine umutlandım.
Başbakan Erdoğan bir konuşmasında “Biz kimsesizlerin kimsesiyiz” demişti.
O cümleyi çok sevmiştim.
İçimdeki ses şimdi de şunu söylüyor.
“Birileri de kaybedenlerin kimsesi olsun.”
Sahillerin, fifty-fifty’lerin, boykotların, hayırların, hayat tarzları konusunda endişe duyanların, yargı konusunda derin kaygıları olanların...
O kim olmalı?
Elbette önce, “kimsesizlerin kimsesi” olanlar...
Tabii; “Hayır” deyip de öyle düşünmeye devam edenler; onlar da seslerini özgürce duyurabilmeye devam etmeli.
Eğer yüzde 58, Türkiye’de değişimin, dönüşümün, demokratikleşmenin dönüm noktasıysa;
Özkök'ün yazısının tamamını