GAZETECİLER.COM - Erdal Şafak bugün kısa ama çok öz bir yazıyla çıkıyor okurun karşısına...
Bizce bir "mesaj"la...
Mesaj bütün köşe yazarlarına...
Birbirlerinin gözlerini oymak için çabalayan, ölen meslektaşlarının ardından bile kin kovasını boşaltan meslektaşlarına...
Bakın nasıl...

Meslektaşlarımız

Geçen hafta başında ABD'nin Virginia eyaletinde, bir araç otoyolda ilerlerken arızalandı. Sürücüsü motora bakmak için araçtan indi ve son hızla gelen bir kamyon tarafından biçildi.
O talihsiz sürücü Pius Njawe'ydi. Kamerunlu bir gazeteci. Ama sıradışı bir gazeteci.
1957 doğumlu Njawe, çocukluğunda gazete satarak tanıştı basınla. 22 yaşında "Messager" gazetesini kurdu. "Messager" kısa sürede sadece Kamerun'da değil, tüm Kara Afrika'da bağımsız basının öncüsü ve anıtı olarak ünlendi. Njawe de insan hakları ve demokrasi mücadelesine adadığı kariyeriyle Afrika'nın en saygın gazetecileri arasına girdi. 1991'de "Uluslararası İfade Özgürlüğü Ödülü"ne layık görüldü, 1993'te de Dünya Gazeteler Birliği'nin "Özgürlük Altın Kalem Ödülü"ne.
Tabii başı da dertten kurtulmadı: Meslek hayatı boyunca 123 kez gözaltına alındı, 3 kez hapse mahkûm edildi.
Kaderin cilvesi; Pius Njawe 2002'de eşi Jane Njawe'yi bir araba kazasında yitirince, daha güvenli trafik için vakıf kurmuştu.
Ama neylersiniz; kahramanlar genç ölüyor...

Erdal Şafak'ın yazısının tamamını