Bekir Coşkun kaybetti...

Bekir Coşkun’un klavyesine, espri zekâsına, yaratıcı yazarlığına kötü söz söylersek dilimiz tutulur…

Muhafazakâr demokratlara olan muhalif bakışına da söz edemeyiz çünkü onun baktığı yerden öyle gördüğünden eminiz…

Ama…

Ana muhalefet partisi Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun “Muhalefet Tarzını” aşağılamasını…

Onu kavgaya tahrik edişini eleştiririz…

Türkiye’nin, “birkaç yüz bin oy daha fazla” alabilmek için kavgayı kızıştıran, muhataplarından daha çok hakaret ve küfür eden bir siyasi liderliğe değil…

Meclisteki konumu “ana muhalefet” de olsa…

İçinden geçtiğimiz süreçte yatıştırıcı, gelecek için umut verici bir siyasi liderliğe ihtiyacı var…

İnancımız o ki…

Geçip giden her yıl…

Gelen her yeni nesil…

Siyasi kavga edenleri değil…

Geleceği için umut vaat edenleri tercih edecek…

Hâsılı…

İşte bu gerekçeyle…

Kavgayı tahrik ve teşvik eden…

Kemal Kılıçdaroğlu’nu siyasi rakiplerine ağır sözler söylemediği için yerden yere vuran Bekir Coşkun kaybetti…