Ayşe Arman

Ayşe Arman’ın bugünkü Hürriyet’te “İyi insan ol yeter” başlığı altında yayımlanan makalesi, son yıllarda okuduğum en güzel “Din” makalelerinden biriydi.
Biliyorum...
İtiraz edenler olacak; "Ayşe Arman kim? Din üzerine makale yazmak kim?" diye sorgulayan ukalalar olacak.. 
Ama olsun...
Yine de Arman'ın makalesinin "din üzerine" olduğu konusundaki ısrarımdan vazgeçmeyeceğim...
Neden mi?..
Çünkü "gerçek din" üzerine yazmak için "dindar" olmak veya ille de "Müslüman" olmak gerekmez...
Çünkü gerçek din "İyi insan olmak"tır...
"Rıza"dır...
"Zikir"dir...
"Şükür"dür...
Avam dini ise "ibadet"tir...
Ayindir...
Ayşe Arman "İyi insan ol yeter" diyerek zaten dinin temel felsefesinin ne olduğunu en iyi anlayanlardan olduğunu gösteriyor...
Din "bu dünyada iyi ol" diye emreder çünkü öbür dünyada iyi veya kötü olma şansı zaten yoktur...
O halde gelecekteki dünyayı garanti altına almak için asıl olan bu dünyada iyi olmaktır...
Bunun için gerekli olanları da az önce kısaca sıraladım...
Gördüğüm o ki;
Ayşe Arman, dualarıyla zikreden; sahip olduklarına şükredenlerden...
Her işini rıza ve hüsnü kabul üzerine bina eden, ibadet etmeden de dindar olabilenlerden...
Kimsenin kutsalıyla kavga etmeden, kendi kutsallarına da dokundurmadan yaşayıp gidenlerden..
Efendiler;
Avam dini olaylara “kalp/duygu” gözüyle bakmaktır…
Kuran dini ise “beyin/akıl” gözüyle bakmak…
Avam dininde “itiraz” mümkün değildir…
"Biat" esastır...
Kuran dininde ise inkâr etmeden itiraz, zamanın ruhuna göre içtihad edebilirsiniz...
Gerçek dinle avam dini arasındaki en belirgin fark da işte buradadır...
Avam dininde şüphe dinden çıkartır insanı...
Gerçek din ise aklı, akıllı olmayı emrettiği için "şüphe"ye izin verir...
Neyse amacımız uzatmak değil...
Amacımız Annelerin, çocuklarına dini Ayşe Arman gibi tarif etmelerini önermek...
Dini inançlara "Renkler ve zevkler gibi"  bakabilmek...
Farklı inançları tartışmak ama yanlışlamamak...
İnkâr etmemek...
Küçümsememek...
Yani; Kuran'ın Kafirun Suresi'nin 4, 5, 6, 7. Ayetlerinde buyurduğu gibi hoşgörülü olabilmek...
"Sizin dininiz size, benim dinim bana" diyebilmek... 
 Kısaca "iyi insan olabilmek"...
İyi insan; çalmaz...
İyi insan;haset emez...
İyi insan; can almaz...
İyi insan; dedikodu yapmaz...
İyi insan; kimsenin kötülüğünü istemez...
İyi insan; "din/mezhep" adına bir başka mezhepten olan birini öldürüp kalbini çıkarıp da yemez...
Evet efendim aynen öyle...
Yazıyı getirip, "Ayşe Arman Günün Köşe Yazarı" hüküm cümlesi ile bağlayacağız...