Ayşe Arman neden korkuyor?..
Toplum olarak neredeyse “Hastalık” haline gelen bir belâmızdan söz etmiş: “Korkularımızdan…”
GAZETECİLER.COM
Ayşe Arman
bugün de kendi özelini yazmış ama “Ders” olarak
anlatmış…
İyi de yapmış…
Çünkü toplum olarak neredeyse
“Hastalık” haline gelen bir belâmızdan söz etmiş:
“Korkularımızdan…”
En can alıcı hükümlerinden biri de
şu: “…. Büyük olmanın numarası bu. Bir sürü şeyden korkuyorsun ama
çaktırmıyorsun.”
O hüküm sözcüğüne bakın nasıl
geliyor:
“Odama gidemem...” diyor
(Alya).
“Neden?” diyorum.
Utanıyor,
sıkılıyor...
“Korkuyorum” diyor,
“Karanlıktan...”
“Hmmmmm” diyorum, “Ben
de...”
“Nasıl yani?” diyor.
“Basbaya” diyorum, “Ben de
karanlıktan korkuyorum!”
Şaşırıyor.
“Ama nasıl olur sen
annesin...”
Ve yazının bir
yerinde şunları yazıyor Ayşe
Arman:
Evimizin prensesi büyüdükçe,
korkuları da büyüyor.
Gece beni çağırıyor - aslında
uykum acayip ağır ama Alya’ nın kısık sesle “Anne!” demesi yetiyor-
uçarak gidiyorum yanına, yatağının üzerinde onu ağlarken
buluyorum.
Bir annenin duyguları ancak bu
kadar güzel anlatılır bir cümle ile…
Anne – kız arasında çok ilginç
diyalogların geçtiği, çok güzel bir yazı bizce…
deriz…