ALKIŞLAR; Yılmaz Özdil için çünkü...

Önce "hayvanlar aleminden" bir öykü ile başlayalım.
Çakala, "nasıl oldu da aslanla anlaşabiliyor, onun peşi sıra dolanıp duruyorsun?" diye sorar diğer hayvanlar:
"Onun av artıkları bile bana yetiyor... Düşmanlarım onun arkadaşı olduğum için benden tırsıyorlar" diye cevaplar çakal...
"Oh oh ne güzel.. O halde niçin ona daha çok yaklaşıp en yakın dostlarından biri olmuyorsun?" diye tavsiyede bulunurlar bu kez...
"Pşşşşıkkk" yapar çakal, "ben onun artıklarına talibim, yediklerine ortak olmaya değil zira gazabından korkuyorum"...

Yılmaz Özdil, beğensek de beğenmesek de, sevsek de sevmesek bazen öyle makaleler yazıyor ki, "al duvara as"...
 Ve kabul edeelim ki ne arkadaş oluyor aslanla, ne de peşinden gidiyor...
Ama...
Aslanı kızdırmayıp, artıklarıyla beslenenleri çok iyi anlatıyor...
Biz de bu öyküyü anlattık ki, "aman ha!" diyelim, "siz siz olun aslanın artıklarıyla idare edin, onun yediklerine ortak olmaya kalkışmayın... Zira sizi de ham yapar".
Ve anladınız...
Bugün ALKIŞLAR; yine Yılmaz Özdil için çünkü nefis yazmış...
İktidarına, muhalefetine herkese...