Ahmet Kekeç, Taşgetiren'i iğneledi, Selvi'yi topa tuttu...

MHP lideri Devlet Bahçeli ve Genel Başkan Yardımcısı Semih Yalçın'ın ağır bir dille suçladıkları Hürriyet gazetesi yazarı Abdülkadir Selvi hakkında Star gazetesi yazarı Ahmet Kekeç'ten çok ağır bir yazı geldi...

Kekeç, Abdülkadir Selvi ile birlikte "kılıç artığı" sözü nedeniyle Selvi'ye destek veren Star gazetesi yazarı Ahmet Taşgetiren'i de ince ince iğneledi...

KEŞKE, ETHEM SANCAK İÇİN DE DİYEBİLSEYDİN TAŞGETİREN!

Yazısına "Sizin Abdülkadir’iniz de az değil hani!" başlığı koyan Ahmet Kekeç,  Taşgetiren'i Abdülkadir Selvi'nin, Star'ın patronu Ethem Sancak ve kendisi hakkındaki yazılarından sonra sessiz kalınmasını eleştirdi...

Kekeç, isim vermedi ancak Taşgetiren'in "Abdülkadir Selivi benim insan kardeşim" savunmasına gönderme yaparak "neden bir insan kardeşim çıkıp da beni ve Ethem Bey'i savunmadı" diyerek Ahmet Taşgetiren'e bir gönderme daha yaptı.

BEN DE KALEMİMLE ÜSTESİNDEN GELEMEYECEĞİMİ DÜŞÜNÜYORSAM!..

Kekeç, Abdülkadir Selvi'nin MHP yöneticilerine dava açacağı açıklaması için "Ben de olsam öyle yapardım. Kalemimle üstesinden gelemeyeceğimi düşünüyorsam, dava açar, muhataplarımı daha ölçülü olmaya zorlardım" dedi.

SELVİ'YE SAYDIRDI, TAŞGETİREN'E DE 'SAVUN AMA GERÇEĞİ DE BİL" DEDİ!

Ardından da Selvi için, "haysiyet celladı", "terbiyesizliğini şerefsizlikle taçlandırdı", "Abdülkadir de sütten çıkma ak kaşık değil", "Çirkin ve pespaye bir insan" dedi...

Kekeç yazısını, ise Ahmet Taşgetiren'e gönderme yaparak bitirdi: "Savunun ama bu gerçeği de bilin!"

İşte Ahmet Kekeç'in o yazısı:

SİZİN ABDÜLKADİR'İNİZ DE AZ DEĞİL HANİ!..

MHP lideri Devlet Bahçeli’nin Abdülkadir Selvi hakkında sarf ettiği biçimsiz söz, kötü gazeteci cümlesiyle söylersek, “gündeme bomba gibi düştü...”

Önce Selvi’nin tepkisini okuduk.

Mahkemeye gideceğini, Devlet Bey’le yargı önünde hesaplaşacağını söylüyor.

Hakkıdır.

Ben de olsam öyle yapardım. Hakkımı mahkemede arardım. Kalemimle üstesinden gelemeyeceğimi düşünüyorsam, dava açar, muhataplarımı daha ölçülü olmaya zorlardım.

Hayır, o “biçimsiz söz”ü ve o sözün ne anlama geldiğini tekrarlamayacağım.

Bunu tekrarlamak da, en az o “biçimsiz söz”ün çağrıştırdıkları kadar nahoş. Meraklısı, gazetemiz yazarlarından Ahmet Taşgetiren’in dünkü yazısına bakabilir. Ahmet ağabeyimiz, orada, o biçimsiz sözün ne anlama geldiğini (ve niçin nahoş sayılması gerektiğini) anlatıyor.

Selvi, tepki yazısında, ayrıca, “şehit olmuş dedeleri”yle ilgili detaylar sundu.

Herhalde o biçimsiz söz ve çağrıştırdıkları karşısında kendisini bazı şeyleri “ispatla yükümlü” saydı.

Buna lüzum olduğunu düşünmüyorum ama ortada “incinmiş” rakik bir kalp var. Telaşını (refleksini) doğal (ve insani bir hal) olarak görmeliyiz.

Girişte, “gündeme bomba gibi düştü” ifadesini kullanmıştım.

O biçimsiz söz gündeme bomba gibi düştü, çünkü birçok kalem, birçok sosyal medya kullanıcısı, Selvi’ye destek çıkan, Bahçeli’yi kınayan açıklamalar yaptılar, yazılar yazdılar...

Gazetemiz yazarlarından Ahmet Taşgetiren de, hoş bir yazıyla Selvi’ye desteklerini sundu. İtiraz edecekler için de, peşinen şu açıklamayı yaptı: “Belki de içinizden geçiyordur: Abdülkadir Selvi senin neyin olur ki, ona böylesine sahip çıkıyorsun? Cevabı çok kısa: ‘İnsan kardeşim’ olur sadece. Ve tepkim ‘haysiyet cellatlığı’nı, ‘bel altı vuruşlar’ı hiç kimse için olağan kabul etmemekle ilgili...”

En az Selvi kadar rakik bir kalp olan Ahmet ağabeyimizin gösterdiği hassasiyeti, “doğru” ve “olması gereken” bir tavır olarak görüyorum.

Keşke hepimiz, her konuda aynı hassasiyeti göstersek, gösterebilsek. Haysiyet cellatlarının saldırısına uğrayan, bel altı vuruşlara muhatap olan bütün “insan kardeşlerimize” gereğince sahip çıkabilsek.

Bir “haysiyet celladı”, bundan bir süre önce, çalıştığımız medya grubunun patronu Ethem Sancak’la ilgili, biçimsiz ve terbiyesizce ithamlarda bulundu. Sancak’ın davayı satacağını, ilk fırsatta bırakıp kaçacağını yazdı.

“Niye böyle yapıyorsun, yakışıyor mu sana bel altı vuruş?” diyenlere de, “Ben kendimi Hazreti Ömer’in kılıcı gibi görüyorum, kılıcımla düzeltiyorum” anlamına gelebilecek bol “şarlamalı” bir cevap verdi.

Bu haysiyet celladının ismi Abdülkadir Selvi’ydi.

Ethem Sancak davayı satmadı, kılıçla düzeltilecek faullü bir davranışta bulunmadı ama bırakıp kaçan Abdülkadir Selvi’nin kendisi oldu. Öyle bir kaçtı ki, arkasına bile bakmadı...

Şimdi bol sıfırlı maaşla çalıştığı Hürriyet gazetesinde “davayı sattı” dedirtecek düşüklükte yazılar yazıyor ve yüzü hiç kızarmıyor. Kimse de çıkıp, “Ethem Sancak da benim insan kardeşim olur, üstelik davayı satmadı, bırakıp kaçmadı, bu sözler Abdülkadir Selvi’ye yakışmadı” demedi, demiyor.

Haysiyet celladı Abdülkadir bununla kalmadı.

Hemen arkasından bu satırların yazarına sardırdı.

Önce, “nezahet”le yaklaşan bir yazıma “hakaret”le cevap verdi. Sonra da, yaptığı terbiyesizliği “şerefsizlikle” taçlandırarak, telif pazarlığı yapmak için Cumhurbaşkanı’nın ve Başbakan’ın uçağına bindiğimi yazdı.

O tarihe kadar hiçbir geziye katılmamıştım oysa.

Bir kez bile uçağa binmemiştim.

Hiçbir siyasiyle, hiçbir “özel toplantı”da bir araya gelmemiştim.

Bu terbiyesizliği yüzüne vurduğum ve kendisini ispata davet ettiğim halde, “haysiyet celladı” Abdülkadir hiçbir şey olmamış gibi sırıtmaya ve “ağlak” televizyon konuşmaları yapmaya devam etti.

Hayır, “Neden bir insan kardeşim çıkıp beni savunmadı?” demiyorum. Elimde kalemim var. Kendimi savunacak pozisyondayım çok şükür. Kaldı ki, iki gazeteci arasındaki tartışmaya bir “üçüncü kişi”nin dâhil olması beklenmemeli. Ben beklemem.

Şunu demeye çalışıyorum:

Kendisine yönelik sözler karşısında incinen/incinme hakkını kullanan, bir “dayanışma çemberi”ne alınacak kadar talihli, başkalarını incitmekten çekinmeyen “rakik kalp” Abdülkadir de sütten çıkma ak kaşık değildir.

Çirkin ve pespaye bir insandır!

Savunun ama bu gerçeği de bilin!