Ahmet Kekeç Hürriyet'teki adaşına çaktı
"Bu gazeteyi (ve “değerli” yöneticilerini) “Vay şerefsiz” manşetinden dolayı yıllardır pataklayıp durmuyor muyuz?"
Ahmet Hakan'ın Yıldıray Oğur ve Salih Tuna'nın eleştirilerine verdiği yanıtı beğenmeyen Kekeç, Hürriyet yazarının bir zamanlar Kerinçsiz için yazdığı o yazıyı hatırlattı.
İşte Kekeç'in yazısından çarpıcı bir bölüm:
Bu gazeteyi (ve “değerli” yöneticilerini) “Vay şerefsiz” manşetinden dolayı yıllardır pataklayıp durmuyor muyuz? Ahmet Kaya’ya, Hrant Dink’e, Orhan Pamuk’a, Atilla Yayla’ya yaptıklarından dolayı neredeyse “lanetli” ilan etmiyor muyuz? “Okey oynayan çocuklar” lafzını duyduğumuzda deli divaneye dönmüyor muyuz?
Bir Hürriyet gazetesi yazarı çıkmış, gazetesinin kronikleşmiş tutumuna karşı “insanlık ve özgürlük bayrağını” dalgalandırıyor, göğsünü beyaz berelilere siper ediyor, daha ne istiyoruz?
Şunu istiyoruz:
Bize “Şu bizim Kemal Kerinçsiz”i anlatsın...
Hrant suikasti, “Hepimiz Ermeniyiz” sloganları, beyaz berelilere karşı kahramanca mücadele, mazlum görünce dayanamama halleri, mantık oyunlarıyla rakip altetme kurnazlıkları, hepsi iyi hoş da, “centilmenliğine” doyamadığı Kemal Kerinçsiz’i anlatsın.
İlk “güzellemesine” doyamamıştık...
Hani, “Kerinçsiz’i takdimimdir” diye bir yazı yazmış, bize farklı bir Kerinçsiz portresi çizmişti ya...
Şuna benzer şeyler yazmıştı hani: “İlk karşılaşma anımızdan itibaren bendeki imaj tuzla buz oluverdi. Meğer bizim Kerinçsiz, özel alanda tam bir ‘salon adamı’ değil miymiş? İlk dakikalardan itibaren kendisi bir ‘centilmenlik abidesi’ gibi göklere yükseldikçe yükseldi. Diğer konuklarla buluştuğunda ise ‘nezaket cümleleri’nin hakkını fazlasıyla vermeyi başardı...”
Bir: Kemal Kerinçsiz nerden “sizin Kerinçsiz” oluyor?
İki: Şu sizin Kemal Kerinçsiz, Hrant karşıtı nümayişleri örgütlediğinde neden kahramanca çıkıp “Hepimiz Ermeniyiz” diye çığırmadın?
Üç; Nerede bir 301 yargılaması, nerede bir Ermeni karşıtı gösteri, nerede bir sanık Perihan Mağden, nerede bir sanık Hrant Dink, nerede bir sanık Orhan Pamuk, nerede bir sanık Elif Şafak olsa, orada hazır ve nazır bulunan, nümayiş örgütleyen, slogan attıran bu “centilmenlik abidesine” güzelleme döşenmek de nerden icap etti?
Dört: Ergenekon tutuklusu Soner Yalçın için “Soner Yalçın’ın davası, benim davamdır” gibilerden şeyler yazmıştın... “Bir centilmenlik abidesi gibi göklere yükseldikçe yükselen” Kerinçsiz’le ne gibi bir ortak paydan var?
Beşincisi de şu olsun: Hrant öldürüleli neredeyse 5 yıl oldu... “Hepimiz Ermeniyiz, hepimiz Hrant’ız” sloganları da eskidi, tarihe karıştı... 5 yıl sonra bu sloganı çığırmanın nedeni, “Hrant’la dayanışma” gösterilerinin, “hükümet aleyhtarı nümayişlere” dönüşmüş olması mı?
Ahmet Kekeç'in yazısının tamamını buradan okuyabilirisiniz.