Ahmet Hakan için...

Demokrasi “fikrî çeşitlilik” demek…

O halde; farklı düşünenlere kızacak halim yok…

Fikirlerini eleştirebilirim ama “Yanlışın var arkadaş” diyemem…

Pardon…

Onu da derim ancak araya “Bence” şerhini düşerek derim…

Gelin görün ki bütün bu süreçte eleştirdiğim fikrin sahibine “Hakaret” edemem…

Hâsılı…

Bir yorumcunun taraf olmasından daha doğal bir şey olamaz…

Her yorumcu kendi ideolojisi ve hatta kişisel ya da sınıfsal çıkarıyla bakar olaylara…

Bu da kabul…

Ama…

“Haberci” ve “yorumcu” hiçbir kişi veya kurumun amigoluğunu yapamaz, yapmamalı…

Yapıyorsa mesleğimize ihanet ediyordur…

Yani…

Taraf olmaya değil itirazım, taraftarlığa…

Bu köşelerde yapılan bütün eleştirilerde ölçü, ilke budur ey güzel insanlar!..

Bu ilkelere uyanları alkışlıyorum…

“Günün Kazananı” veya “Köşe Yazarı” ilân ediyorum…

Uymayanlar için ”Kaybetti” diyorum…

Bugün Ahmet Hakan’ı alkışlayacağım…

Neden mi?..

Şu satırları yazdığı için…

Bizi iki taraftan birine ait kılmak istiyorlar.
İki tarafa da ait olmamaya çağrı
Bir taraf "İnşallah bu olaydan hükümeti düşürecek duamı çıkar" diye inlerken, bir taraf "İnşallah bu işçi ölüleri biricik hükümetimize zeval vermez" diye inliyor.
Bir taraf ölü sayısını arttırmaya çalışırken, bir taraf ölü sayısını azaltmaya çalışıyor.
Bir taraf bu büyük trajediyi bir türlü elde edemediği siyasi başarı için fırsat olarak görürken, bir taraf bu büyük trajedinin partilerinin oylanın milim etkilememesi için çırpmıyor.
Bir taraf işçi ölümleri Erdoğan nefretini arttırsın diye uğraşırken, bir taraf işçi ölümlerine rağmen Erdoğan sevgisi azalmasın diye uğraşıyor.
Birkaç hafta sonra Soma'yı, madeni.
İşçiyi falan unutup "Önümüzdeki maçlara bakalım" diyecek, bu kesin.
İki taraf da...
Sevgisiz, merhametsiz, hesapçı, fırsatçı, anlayışsız, kucaklayıcılıktan uzak...
İki taraf da...
Ölen maden işçilerinden ziyade...
Ölen maden işçileri üzerinden elde edilebilecek ya da elden kaçabilecek siyasi fırsatlara odaklı.
İki taraf da...