30 yıl önce balerindi şimdi ünlü bir gazeteci

Evet öle bir evde büyüdüm ki. Büyükbabam yazar... Vedat Günyol, Çetin Altan, Orhan Veli, Özdemir Asaf hepsi bizim eve gelir giderdi. Çok küçük yaşta Özdemir Asaf ile karşılaştım. Öyle bir adam geldi ki bir gün eve; bir pelerin hatırlıyorum. Çetin Altanlar, Fikret Otyamlar, Abidin Dinolar… Hayatım boyunca yazıdan başka hiçbir şey düşünmdim. Ben çok küçük yaşta büyükbabayla babannemin yanına gelmiştim. Babamla annem Ankarada’yken. Her taraf yağlı boya tablolar, Avni Arbaşlar, Orhan Pekerler.

Evet ama çok isterdim ki şu yaşta o evi yaşasaydım. Ben birkaçına ancak yetişebildim. Birçokları vefat etmişti ben doğduğumda… Ben böyle bir evde büyüdüm. Fransızca’yı biliyordum daha Dame de Sion’a gitmeden. Fransızca eğitim görmemi istedi ailem. Dame de Sion da bugün beni oluşturan ögelerden biri.

Dame de Sion yılları evet… Annem Ankara’daydı kız kardeşimle beraber. ODTÜ’yü kazandığımda annemle yaşadım bir süre. Ama o kadar alışmamışım ki anneyle ya da babayla yaşamaya. Bir süre sonra kendi evime çıktım.  Kız kardeşim sanatla ilgileniyor. Bodrum’da yaşıyor.

Benim babam Paris radyosunda şarkı söylemiş rahmetli. Erkan Özerman onun ilk menajeriydi. Galatasaray Lisesi’ndeyken Adamo derlermiş. Benim kulağım fena değildir, şarkı söyleyecek kadar. Ama hiç eğitim almadım. Sanatla da hiç ilgilenmedim. Tek ilgilendiğim bale oldu. 7 yıl kadar yaptım onu da sonra bıraktım.

Gazetecilik asıl meslek gibi değil. Bizimkiler çok aç kalmışlar haliyle zamanında. ‘’Dur kızım başka bir iş yap durumu’’ var birazcık. Dolayısıyla benim de tercihim aslında uluslararası ilişkilerdi. 1 puanla kaçırdım. Ama iyi ki de kaçırmışım; ODTÜ Psikoloji oldu. Yaptığım mesleğe özellikle televizyonculuğa büyük faydası oldu.

Büyükbabam koymuş. Çok dalga geçmişlerdi okul zamanında. Çok ağladığımı bilirim. Çok zor bir isim Balçiçek. Küçükken çocuklar acımasızdır, çok dalga geçerlerdi. Bu Orta Asya’da bir hikaye. Kavimler savaşa giderken başındaki kadının adı Balçiçek Hatun’muş. Oradan esinlenmiş.

Dame de Sion’da okurken Cosmopolitan’da çeviri yapmaya başladım. Sonra Aktüel dergisinde Alper Görmüş’le el sıkıştık. O sırada tam bitmişti okul. Yaz tatilinde Aktüel’de çalıştım ve Ankara’ya gittim.

Evet… Ankara’da Aktüel’de yapmadığım iş kalmadı. Herkesin deşifresinden tut da arşivciliğe kadar… Ankara Aktüel’in haber müdürü oldum; sonra Ankara temsilcisi oldum. Orada 7 sene kaldım; iyi bir okul oldu bana.

 

Ankara’dan sonra İstanbul’da gazetecilik yapmak nasıldı?

Ankara’yı koklamadan gazeteci olunabileceğine inanmıyorum ben. Tabii Ankara daha hantal bir yapı. Daha bürokratik. Ama orayı, o gri yapıları anlamak gerekiyor.

O dönem tabii daha renkliydi. Kesinlikle. Daha renkliydi Meclis.

Şimdi Ankara’yı o kadar yapmıyorum ben. Orada cefa çeken gazeteciler kadar yapmıyorum, doğru olmaz ahkam kesmek burada. İstanbul’da Sabah’ın dergi grubunda grup koordinatörü olarak işe başladım. Hülya dergisi benim projemdir. Sonra da eklerden sorumlu yazıişleri müdürü oldum gerisini biliyorsun.

Cevap bile vermeyeceğim. İkimiz de o kadar farklıyız ki.

 

Kesinlikle hayır. Çok özgürüm. Yöneticiysen özgür değilsin. Programım var. Haftada 5 kez. İstediğim tarzda istediğim insanları çağırıyorum. Kendi köşem var.  İstediğimi yazıyorum. Ama yöneticiysen bu özgürlükler yok.

Benim durumum çok acıklı Zeynep. Ben hak ve özgürlüklerden yanayım. Çoğulcuyum. Savunduğun tarafın takdirini kazanamadığın gibi karşı taraf tarafından da tukaka olabiliyorsun. Ben doğru bildiğimi yazıyorum; umursamıyorum. Mustafa Balbay’a canım yanıyor. Şimdi bana kimse Ergenekoncu diyebilir mi kimse? Haberal’a da çok canım yanıyor.

Cüneyt Özdemir, Reha Muhtar ve İsmail Küçükkaya’ya teşekkür ederim. Meslektaşım adına her şeyden önce… Bugün Şamil Tayyar’a yapılanlar canımızı sıkıyorsa Balbay’a yapılanlar da canımızı sıkmalı. Dert etmemiz gerekiyor. Mustafa Balbay’a biri geliyor diyor ki ‘Şunları şunları yapacağım’. Ona planı söyleyenler dışarıda ama Balbay içeride. Yayınlamalı mı yayınlamamalı mı, etik mi değil mi bunu tartışalım ayrı. Ama lütfen biri bana bunu anlatsın. Nasıl oluyor bu?

Evet anneysen daha da vicdanlı oluyorsun; hırsların törpüleniyor. Sabrediyorsun. Kendi huzurunu ve mutluluğunu hedefleyebiliyorsun. Başkalarınla empati kuruyorsun.

Ben çok vakit ayırıyorum ikizlere. Sabah beraber kahvaltı ediyoruz. Onları ben yuvaya götürüyorum. Öğlen onları ben alıyorum. Ve yemek yiyoruz beraber. Onlar yuvadayken gazetelerimi okuyup; işlerimi planlıyorum. Cumartesi Pazar prensibimdir asla çalışmam. Yurtdışında gezim olursa tamam ama onun dışında hep böyle…

Evet öyle. Ama ben çok organize bir tipimdir… Yoksa baş edemezdim. Akşamları 8-9’dan önce çıkamıyorum çünkü işten, gece göremiyorum onları. O yüzden saat 2’ye kadar geçen vaktimi çocuklarıma ayırıyorum.

Gir başka sektöre, her yerde aynı. Çünkü büyük egolar çarpışıyor. Bu kadar üreten insanın; kıskançlıkların; vicdan muhaesebelerinin; insancıllıkların; her şeyin bir arada olduğu bütün o keşkemekeşin içinde varolmaya çalışıyoruz. Gurur duyduğumuz, bize yakışan şeyler yapmaya çalışıyoruz hepimiz. Biz köprüyüz. Ben kendimi öyle görüyorum. Önemli olan orda benim konuğum. Ben konuğumu çok sevebilirim sevmeyebilirim. Bayılabilirim. Ama onu doğru göstermek durumundayım. Yorum yapmamaya çalışıyorum. Bu televizyonda daha mümkün. Gazetede işin içine bir şekilde yorum giriyor. Allayıp pulluyorsun. Televizyonda bunu yapıyorsun. Hele ki canlıyayında.  Köprü olmak çok güzel bir şey.

MHP’li vekili duymadım. Çok yarım yarım duydum dediğini. O da hiçbir şey izlemeden konuşuyormuş aslında. Ama şunu söyledim ‘’torpil yapsam sizi bağlamam’’ diyebildim. Kavga etmeden hakaret etmeden karşı tarafı küçük düşürücü laflar söylemeden bu ortamı yapmaya çalışıyorum.

Sakık’ı çok severim ben. O gün şehit cenazeleri vardı. Kim olsa o soruları sorardı… Beni milliyetçiler izler solcular izler AKP’liler izler... Hakikaten bilmiyorum. Gelen maillerden şunu anlıyorum; bu kadın herkesi konuşturur. Karşıt Görüş’te gelen maillerden biliyorum. Bir bölümü bir konuğuma bir bölümü diğer konuğuma bir bölümü bana kızıyor. Ha demek ki ben doğru bir iş yapıyorum diyorum o zaman.

Gazete çok farklı. Tabii ki okur.  Bu iş için para veren… Onu elinde tutan; kahvesini alıp seni okuyan.

Habertürk kesinlikle. Çünkü çok yeni çok taze çok heyecanlı. Ben Sabah’ın o TMSF dönemini yaşadım. Ben hep bu bünyeyle çalıştım zaten. Aynı yapı burada da var. Çok ivme kazandırdık diye düşünüyorum Türk medyasına. Baştan bir marka yaratmak gazeteyi bu kadar sattırmak.

Çok büyük haksızlık.. Hiç böyle bir şey yok. Bu bünyede olabilir mi böyle şey. 

Oray Eğin sana niye bu kadar takık peki?

Bir tek şunu söyleyebilirim. Eleştirinin ne olduğu değil kim tarafından yapıldığı önemli.

Kırılma noktaların nedir hayatında?

Önce babamın ölümü. Ardından babannemin ölümü. İşimi kaybetmem. Çocuklarımın doğumu. Çocuklarınla bağlanıyorsun hayata… İşinle bağlanıyorsun…

Ben kocamı hiç yazmadım. Ben çocuklarımdan bağımsız olamam. Ben bir kadınım bir anneyim. Bir eşim tabii ki. Bir sevgiliyim. Bir taraftan gazeteciyim. İlla ben önce gazeteciyim. Hayır yaa; öyle değilim. Bunların hepsiyle varoluyorum ve hepsiyle mutlu oluyorum.  

Hakikaten hepsini okumaya çalışıyorum. Bir gün Çetin Altan’ın çok eski bir yazısı beni etkiliyor. Ahmet Kekeç öyle bir yazı yazıyor ki müthiş diyorsun; şaşırtan yazılar yazıyor. Bazen Hikmet Çetinkaya çok iyi yazıyor mesela  bazen Sibel Erarslan müthiş yazılar yazıyor. Her zaman deniyorum herkes her zaman iyi yazamaz çünkü. Ece çok iyi yazılar yazıyor iyi ki geldi bize. Beni şaşırtan yazılara bayılıyorum.

Kim bilir; show programı yaparsam belki (gülüyor)..

Hayır ama abiler ne diyor; kardeşler ne diyor diye izliyorum… Bakıp acaba bu gerçekten ne diyor sorusunu sorup anlamaya çalışıyorum. Ben de gözlerimi açmış küçük çocuklar gibi… Her zaman doğru anlamaya çalışıyorum; ama her zaman da anlamayabilirim. Hakiktan işini çok doğru yapan meslektaşlarımız var…

Hayatım boyunca kimse için öyle demedim. Ama tahammül edemediğim yazılar oluyor. Bazen yalan yazıyorlar. Ne yazdığı beni hiç ilgilendirmez. Herkesin bir okuyucusu var çünkü. Elini vicdanına koy denen yazılar. Göz göre göre yazılan yalan yazılar beni çok etkiliyor. Gazeteyi elimden fırlattığım çok olmuştur.